آلوار آلتو و نقش او در صنعت مبلمان

بیوگرافی آلوار آلتو

آلوار آلتو (Alvar Aalto) احتمالا مشهورترین معمار و طراح فنلاندی در جهان است. رشد اقتصادی و صنعتی شدن فنلاند در نیمه اول قرن بیستم زمینه خوبی را برای صنعتگران و طراحان فراهم کرد. در همین دوران بود که آلتو با طرح هایی به سبک مدرنیسم بین المللی و کلاسیک نوین توانست رویکردی جدید در طراحی و معماری پدید آورد.

آلوار آلتو (۱۸۹۸-۱۹۷۶) تحصیل خود در رشته معماری را در سال ۱۹۱۶ در دانشگاه تکنولوژی هلسینکی آغاز کرد. او در حالی که هنوز دانشجو بود به عنوان اولین سازه معماری خود، یک خانه برای پدر و مادرش ساخت. در سال ۱۹۲۰ هنگامی که هنوز درس خود را به پایان نرسانده بود به استکهلم سفر کرد و در آنجا تحت نظر معماری به نام Arvid Bjerke فعالیت کرد. نخستین فعالیت رسمی آلتو را می توان شرکت در نمایشگاه صنعتی شهر تامپر (Tampere) در سال ۱۹۲۲ دانست.

در همین سال آلتو اولین دفتر کار خود را در شهر «ژی وی اس کیلا» (Jyväskylä) تاسیس کرد و نام خود را بر آن نهاد. در همان زمان، او مقالاتی را نیز برای روزنامه Sisä-Suomi با نام مستعار رومئوس می نوشت. آلوار آلتو با تاسیس دفتر کار خود، شروع به ساخت خانه های کوچکی در ژی وی اس کیلا کرد و رفته رفته میزان کار دفتر او رو به افزایش نهاد.

در اکتبر سال ۱۹۲۴ آلتو با معماری به نام آینو مارسیو (Aino Marsio) ازدواج کرد. آینو تقریبا مهمترین شریک تجاری آلتو در تمام طول زندگی او محسوب می شد. شریکی که علاوه بر معماری و طراحی ساختمان در طراحی سطوح داخلی، طراحی مبلمان، چراغ ها و ظروف نیز تبحر فوق العاده ای داشت.

فعالیت های حرفه ای

کلاسیسم: آلوار آلتو با تاسیس دفتر خود شروع به ساخت خانه هایی برای دوستان و نزدیکان خود کرد. این ساختمان ها همگی در سبک کلاسیک ساخته می شدند. او رفته رفته به طراحی ساختمان های عمومی نیز روی آورد که از جمله آنها می توان به ساخت باشگاه کارگران ژی وی اس کیلا در سال ۱۹۲۵، ساختمان انجمن میهن پرستان (۱۹۲۶) و لابی ساختمان سازمان ملل در ژنو سوئیس در سال ۱۹۲۶ اشاره کرد.

مدرنیسم: نگاه آلوار آلتو با آغاز سفر به اروپا رفته رفته تغییر کرد. تغییر شیوه طراحی آلتو از کلاسیسم به مدرنیسم از طراحی کتابخانه Viipuri در شهر «وی بورگ» روسیه (Vyborg) آغاز شد. کتابخانه ای که ساخت آن بیش از ۸ سال طول کشید. آلتو در طراحی آن عمدتا از مواد طبیعی، رنگ های گرم و خطوط مواج استفاده کرده بود. روند طراحی او به سبک مدرنیسم با ساختن آسایشگاهی در پایمیو فنلاند، ساختمان روزنامه تورن سانومات در تورکو و غرفه کشور فنلاند در نمایشگاه جهانی نیویورک (۱۹۳۹) ادامه یافت. این تغییر نگرش برای آلتو موفقیت های زیادی به همراه آورد. آوازه او تا قاره آمریکا نیز کشیده بود و برخی از طرح هایش در موزه هنرهای مدرن نیویورک (MOMA) به نمایش گذاشته شده بود. در واقع او پس از لو کوربوزیه (Le Corbusier) طراح و معمار فرانسوی دومین کسی بود که در موزه نیویورک نمایشگاه اختصاصی داشت.

شهرت آلوار آلتو با چاپ نسخه دوم کتاب زیگفرید گیدئون (Sigfried Giedion) به نام «فضا، زمان و معماری: رشد یک سنت جدید» در سال ۱۹۴۹ بیشتر شد. او در این کتاب بیشتر از هر معمار مدرنیست دیگری از جمله لو کوربوزیه به آلتو و تجزیه و تحلیل کارهای او پرداخته بود.

آلتو و طراحی مبلمان

در حالی که بسیاری آلوار آلتو را به عنوان معماری معروف می شناسند اما طرح های مبلمان او نیز بسیار مورد توجه قرار گرفت. او مدت ها آثار جوزف هافمن و وینر ورتستت را مطالعه می کرد و با الیل سارنین (Eliel Saarinen) طراح و معمار معروف فنلاندی کار می کرد. با ازدواج آلتو و آینو و تشویق های همسرش، توجه او به طراحی مبلمان بیشتر شد. البته بخش زیادی از تمرکز او به طراحی مبلمان به دلیل ساخت آسایشگاه بهداشتی Paimio Sanatorium در فنلاند بود. این ساختمان به طور انحصاری به عنوان مرکزی برای نگهداری بیماران مبتلا به سل استفاده می شد و از سال ۲۰۱۴ نیز به عنوان مرکز توانبخشی خصوصی کودکان شناخته می شود. آسایشگاه Paimio Sanatorium به عنوان میراث جهانی یونسکو نیز نامگذاری شده است.

آلتو تصمیم گرفته بود برای این آسایشگاه مبلمان و چراغ هایی منحصر به فرد طراحی کند و نتیجه آن آثاری نظیر صندلی Paimio بود که برای بیماران مبتلا به سل ساخته شده بود. پس از آن، آلوار آلتو در سال ۱۹۳۵ شرکت Artek را تاسیس کرد که در آن علاوه بر محصولات طراحی شده توسط خود، به عرضه سایر محصولات وارداتی نیز می پرداخت. این شرکت در حال حاضر نیز فعال است و در زمینه فروش مبلمان و لوازم نورپردازی فعالیت می کند و فلسفه اصلی در طراحی های آن ترکیب هنر و تکنولوزی است.

صندلی L-leg نیز یکی دیگر از آثار آلوار آلتو است که در سال ۱۹۳۳ طراحی شد. آلتو طراحی این صندلی را بزرگترین دستاورد خود در زمینه مبلمان دانست و آن را با طراحی ستون در معماری مقایسه کرد. L-leg یک صندلی تمام چوبی با پایه های منحنی بود که به ظاهر مقاومت چندانی نداشت اما به طرز جالبی در برابر وزن بدن مقاوم بود. آلوار آلتو برای طراحی این صندلی از فرم پای انسان الهام گرفته بود.

آلوار آلتو برای بسیاری از پروژه های ساختمانی خود چراغ های منحصر به فردی طراحی می کرد. این چراغ ها بعدها توسط شرکت او به تولید انبوه نیز می رسیدند و همچنان نیز در بازارهای جهانی به فروش می روند.

او به کار با شیشه نیز تبحر داشت و معروف ترین اثر او در این زمینه یک گلدان شیشه ای است که نام خود یعنی Aalto را بر آن نهاد. این گلدان یکی از آثار هنری معروف در کشور فنلاند است.