پارک گردی: پیاده روی بهاری در جمشیدیه

تاریخچه

بوستان جمشیدیه در بخشی از اراضی باغهای دولو ساخته شده که زمانی متعلق به خاندان دولو از طوایف ایل قاجار بوده است. جمشید دولو این زمین را در اختیار همسر پهلوی دوم گذاشت و در ابتدا بنا بر احداث سرای سالمندان گذاشته شد اما این ایده هرگز اجرایی نشد تا آنجا که سرانجام این ملک ۶۹۰۰۰ متر مربعی در سال ۱۳۵۶ به تفرجگاهی برای استفاده عموم اختصاص داده شد و اگر کمی خودخواه باشیم می توانیم بگوییم چه بهتر! چرا که در آن صورت ما تهرانی ها از داشتن خاطره ای جمعی گره خورده با این طبیعت بی نظیر محروم بودیم. بوستان جمشیدیه از زمان تأسیس تا به حال ۲ بار مورد بازسازی قرار گرفته و در سال ۱۳۷۴، ۱۶ هکتار به مساحت آن اضافه شد که قسمت جدید را فردوسی نام نهادند و بوستان فردوسی درصدد این نیز برآمده است که گوی سبقت را در جذب توریست از بوستان اصلی برباید.

طراح اصلی این بوستان، کامران طباطبایی دیبا است که بناهای ماندگاری از او به یادگار مانده از جمله موزه هنرهای معاصر، پارک شفق، فرهنگسرای نیاوران و … . غلامرضا پاسبان حضرت، روح الله نیک خصال و محمد برقعی نیز طراحی مسیرها و بخش هایی از پارک را برعهده داشته اند.

موقعیت جغرافیایی

این بوستان زیباترین بوستان سنگی تهران است که در دامنه های کوه کلکچال تهران و در منطقه ای خوش آب و هوا به نام جمشیدیه واقع شده است که در شمال خیابان نیاوران تهران قرار دارد و با زیبایی دلچسب خود مکانی را برای آرامش در یک بعداز ظهر بهاری فراهم می آورد. همانطور که گفته شد این بوستان از شمال به کوه کلکچال از جنوب به باغ دولو از شرق به خیابان جمشیدیه و از غرب به جاده کلکچال محدود می شود. و در ابتدای مسیر صعود به پناهگاه کلکچال قرار دارد. به همین خاطر این پارک، پارک مورد علاقه کوهنوردان قدیمی تهران است اما این بوستان به محل قرارهای عاشقانه نیز معروف است.

دریاچه پارک جمشیدیه

مسیر پارک

فرقی نمی کند از کدامیک از چهار ورودی پارک وارد آن می شوید به هر حال قطعا هوای دلپذیر و خنک کوهستانی به سمت شما هجوم آورده و شش هایتان را پر می کند. سنگفرش های آن و درختان سر به فلک کشیده اطراف آن، وفور گلهایی که مانند پارچه ای حریر به روی زمین گسترده شده و صدای رودخانه هایش روحتان را نوازش می دهد. وجود رودخانه و جنگل و مسیر سنگفرش شده ناهمسان برای اغلب بازدید کنندگان یادآور جاده های جنگلی شمال کشور است.

و در جامعه امروز که پر است از استرس و روزمرگیهای کسل کننده جمشیدیه مکانی است خلاق و جذاب برای گذران وقت در بعدازظهری مخصوصا بهاری. در این بوستان دریاچه ای وجود دارد با آبنماهای گوناگون که می توان ساعت ها در کنار آن نشست، به ماهی ها و مرغابی هایش چشم دوخت و خسته نشد. وجود آلاچیق ها و محوطه ای برای نگهداری پرندگان و کافه و رستورانهای مختلف، جمشیدیه را علاوه بر کوهنوردان برای جوانان جویای سرگرمی های امروزی نیز جذاب کرده است. از طرفی از سوژه های عکاسی ناب این فضا نیز نباید غافل ماند پارک جمشیدیه جان می دهد برای راه رفتن و عکس گرفتن از پرنده هایی که در جوی های باریکش مشغول آبتنی هستند و یا طعمه در دهان به سوی آشیانه پرواز می کنند تا شکم جوجه هایشان را سیر کنند.

پس از یک کوهپیمایی طولانی و پیمودن ۶۰۰ پله به فضایی مملو از حیوانات سنگی تشکیل شده از تغییر شکل سنگها در طول سالیان دراز برخورد می کنید که بیراه نیست اگر نام موزه به آن بدهیم. در اطراف این موزه سنگی دشت کوچکی قرار دارد که چوپانان در آن به چراندن دامهایشان مشغولند که در این دنیای شهری به سادگی نمی توان شاهد چنین صحنه ای بود!

از دیگر جاذبه های بوستان علاوه بر مجسمه حیوانات، مجسمه هایی است که معانی مختلف طبیعی، فرهنگی و عرفانی دارند. در برخی از ایام سال نیز نمایشگاههایی از صنایع دستی در آن برپا می شود که به علاقه مندان به گردشگری این امکان را می دهد که یک یادگاری هنرمندانه از نیاوران گردی خود به خانه ببرند.

من بارها به این پارک قدم گذاشتم بار اول تماشای طبیعتش مجابم کرد که مرتبه دوم برای عکاسی بروم، یکبار برای قسمت کردن حال خوبم و بار دیگر برای خوب شدن حال بدم و بارها و بارهای دیگر. این پارک درهر موقعیتی که باشی چیزی برای ارائه دارد و ارزنده ترین موهبتش، هوای پاک و خنک کوهستان و سکوت و آرامشش است که با سخاوت تمام در اختیارت می گذارد؛ رایگان و بی منت و حال را هر چه باشد بهتر می کند. تماشای منظره زیبای تهران با ساختمان های قد و نیم قد آن از ارتفاعات پارک جمشیدیه نیز پیشکشی دیگر است که می توان از آن بهره برد.

برای رسیدن به جمشیدیه می توانید از متروی خط ۱ یا اتوبوس های تندرو خط ۷استفاده کنید، در ایستگاه تجریش پیاده شوید با اتوبوس های خط تجریش- جماران به ایستگاه مدرسه بروید و سر خیابان امیدوار پیاده شده خود را به پارک برسانید.

بهترین فصل بازدید از این بوستان بهار و پاییز است چرا که سرسبزی بهاری این بوستان حیرت برانگیز و رنگارنگی اش در فصل پاییز تحسین برانگیز و فراموش نشدنی است.

بازدید کامل از این مکان حد اقل ۱ و حد اکثر ۴ ساعت زمان می برد پس پیشنهاد ما روز تعطیل و غیر کاری است.

اقلیم و پوشش گیاهی

این پارک کوهستانی ترکیبی از سنگ و گیاه است که جذابیتی خاص به آن داده علاوه بر آن طراحی پلکانی آن نیز بر زیبایی آن افزوده و دارا بودن رستوران هایی که هر کدام نمایانگر آداب و رسوم زیبای اقوام گوناگون از گوشه و کنار این مرز و بوم است باعث شده بر طبق نظر سنجی انجام شده در مرکز تحقیقات و مطالعات رسانه ای همشهری این پارک بعد از پارک ملت دومین پارکی باشد که تهرانی ها به میهمان های غیر تهرانی شان پیشنهاد می دهند.

فضای سبز این باغ شامل گیاهان پوششی، جنگلکاری، رز و درختچه و گل و گلکاری است درختان موجود در این بوستان عبارتند از نارون، چنار، سرو، بلوط، زبان گنجشک، افرای سیاه، بید مجنون و درختان میوه شامل بادام، سیب، زردآلو، گیلاس و گلابی. همچنین بیش از ۶۰ گونه پرنده در این باغ شناسایی شده اند که پیشنهاد می کنیم اگر به پرندگان علاقه مند هستید با همراه داشتن یک دوربین دوچشمی به پرنده نگری در این باغ دلگشا بپردازید. در فصل بهار تا اواسط اردیبهشت گلهای لاله کاشته شده در پارک، برای گردشگران خودنمایی کرده و با رنگهای شادابش دل از همه می برد. این بوستان به جز رستوران دارای امکانات دیگری از جمله آمفی تئاتر، نگارستان، آبنما، آبشار نیز هست.