از گوگنهایم چه می دانید؟

248
۱
(۱)

طراحی موزه گوگنهایم

سلومون (یا همان سلیمان خودمان)، عضو یک خانواده ثروتمند بود. او از ۱۸۹۰، زمانی که سی ساله بود به جمع‌آوری آثار هنرمندی قدیمی و ارزشمند روی آورد و کم کم به یک مجموعه دار شناخته شده تبدیل شد. در سال ۱۹۲۶ با Hilla von Rebay آشنا شد و او را به هنر آوانگارد اروپا معرفی کرد، سولومون بعد از مدتی علاقه مند به جمع آوری آثار واسیلی کاندینسکی (Wassily Kandinsky) شد و در آپارتمان خود نمایشگاهی از آثار او گذاشت. زمانی که نماشگاه او رشد کرد از فرانک لوید رایت خواست موزه ای را به عنوان یک بنای یادبود برایش طراحی کند.

از سال ۱۹۴۳ تا اوایل ۱۹۴۴، رایت چهار طرح اولیه را طراحی کرد. یکی از طرح ها حجمی شش‌ ضلعی بود که طبقات بالاتر برای گالری‌ها طراحی شده بودند. بقیه طرح ها اما به صورت مدور و دارای یک رمپ در اطراف ساختمان طراحی شده بودند. در نهایت فرانک لوید رایت با الهام از معماری بنای زیگورات و با معماری ارگانیک به طراحی نهایی رسید. طراحی او به هیچ عنوان همانند طراحی های متداول به چیدمان موزه نیست. چیدمان رایجی که در آن بازدیدکنندگان از اتاق‌های به‌ هم‌ پیوسته عبور می کنند و به ناچار برای خروج مجبور به بازگشت از مسیر تکراری هستند؛ در این طراحی کاملا در هم شکست.

موزه ای متفاوت، مسیری متفاوت

طراحی فضای داخلی این موزه در زمان خود بسیار منحصر به فرد بود. فضای داخلی این موزه از راهروهای مارپیچی بالارونده با یک شیب ملایم تشکیل شده است. هدف لویدرایت از این طراحی این بود که بازدیدکنندگان با آسانسور به بالاترین طبقه موزه بروند و در هنگام برگشت از طریق مسیر شیبدار در حالی که آثار هنری را تماشا می کنند، به آرامی به سمت پایین ساختمان حرکت کنند، فضای پیش رویشان گسترده شود و تجربه ای متفاوتی داشته باشند.

معماری موزه گوگنهایم

موزه گوگنهایم از بیرون، بدون هیچ آرایه معماری شبیه به یک روبان سفیدی است که دور خود پیچیده و هر چه صعود می کند، پهن‌تر می شود. شاید بتوان گفت ظاهر و نمای موزه گوگنهایم به دلیل این فرم مدور در تضادی شدید با ساختمان‌های مستطیل شکل منهتن است که آن را احاطه کرده‌اند. کنتراستی که چشم انداز زیبایی را ایجاد کرده است به طوری که چشم ناخواسته قوس های نرمش را دنبال می کند. نمای اصلی موزه گوگنهایم از بتن ساخته شده است تا هزینه ها کاهش داده شود، البته که رایت یک نمای خارجی با رنگ قرمز و با روکشی از سنگی پیشنهاد داده بود که هرگز عملی نشد.

ساختمان مدور کوچکی در کنار ساختمان اصلی قرار دارد که رایت آن را Monitor Building نامگذاری کرد اما دفاتر اداری و مخزن آثار و انبار در آن قرار گرفت. در سال ۱۹۶۵ طبقه دوم این ساختمان بازسازی شد تا مجموعه دایمیِ در حال رشد موزه را به نمایش بگذارد و با بازسازی مجدد این فضا طی سال های ۱۹۹۰-۱۹۹۲ به طور کامل به فضای نمایشگاهی تبدیل شد.

معماری

معماری داخلی موزه گوگنهایم

در بالاترین قسمت رمپ ها هنگامی که در فضایی با سقف کوتاه به سمت جلو حرکت می‌کنید، ناگهان وارد ساختمان گنبددار می‌شوید و چشم شما به سمت بالا و گنبد شیشه ای سوق داده می‌شود. آثار هنری و نقاشی ها عمدتا پنهان هستند. قبل از اینکه به آن‌ها برسید باید خود ساختمان را تجربه کنید. این فضا قلب موزه گوگنهایم است.

اگر در یک روز شلوغ از گوگنهایم دیدن کنید شاهد جریان پیوسته افرادی خواهید بود که در امتداد این رمپ ها حرکت و نمایشگاه ‌را تماشا می‌ کنند. همانطور که گفته شد رایت موزه را به عنوان یک مکان جادویی، جایی که بازدیدکنندگان مجبور نیستند از سطح زمین وارد فضای موزه شوند طراحی کرده است. گویی این معمار بزرگ سیالیتی مدام را برای بازدیدکنندگان خواسته است.

معماری-داخلی-موزه-گوگنهایم.webp

مصالح به کار رفته در ساختمان موزه گوگنهایم

در ساخت این موزه ۷۰۰۰ متر مکعب بتن و ۷۰۰ تن فولاد ساختمانی برای نماسازی و ساختار استفاده شده است؛ شامل سه نوع بتن برای مراحل مختلف: بتن مسلح تقویت شده با Lelite، برای زیربنای اصلی، بتن سبک برای رمپ و بتن مخلوط با ماسه برای پوسته بیرونی

انتقادات از طراحی موزه گوگنهایم

اگرچه معماری داخلی این فضا بسیار منحصر به فرد و زیبا است اما قبل از باز شدن این بنا گروهی از منتقدان معماری بحث‌هایی را عنوان کرده اند. از جمله اینکه نما و ظاهر این بنا، آثار هنری موزه را تحت تأثیر قرار خواهد داد؛ اما معمار در پاسخ به منتقدان نوشت: «این فضا یکی از شاخص‌ترین موزه ها در جهان است چرا که چنین طراحی تا به حال در دنیای هنر وجود نداشته است.»

منتقدان و هنرمندان دیگری نیز اعتقاد داشتند که قرار دادن آثار هنری و نقاشی ها در فضایی مارپیچ و بدون پنجره بسیار ناشیانه است. Lewis Mumford یکی از منتقدان اینگونه بیان کرد: «رایت برای نشان دادن نقاشی ها و مجسمه ها یک پوسته به صورت منحنی در مقابل دیوار ایجاد کرده است که نقاشی ها با زاویه کمی به سمت عقب قرار بگیرند، درست همانند قرار گرفتن بر روی سه پایه نقاشی.» نقاشی‌ها قرار نبود به صورت عمودی آویزان و یا در صفحه افقی نشان داده‌ شوند بلکه قرار بود در برابر آن دیوار و شیب دار نصب شود، بر همین اساس قبل از افتتاح موزه ۲۱ هنرمند نامه ای را امضا وبه نمایش آثارشان در چنین فضایی اعتراض کردند.

بازسازی خارجی موزه گوگنهایم

این بنا چندین و چندبار تا کنون مرمت شده است اما در آخرین نوبت در بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ بازسازی شد و تحت یک ترمیم ظاهری برای تعمیر ترک‌ها و مدرن کردن سیستم‌ها و جزئیات بیرونی قرار گرفت. در مرحله اول ۱۱ لایه از رنگ سطح اصلی برداشته شد که در زیر این لایه ترک های زیادی نمایان شد که در اثر نوسانات دما فصلی ایجاد شده بود. بر همین اساس با توجه به این لایه برداری تحقیقاتی برای انتخاب متریال نمای خارجی صورت گرفت. هدف این بود که تا آنجا که ممکن است بافت تاریخی قابل ‌توجهی از موزه حفظ شود و همین اتفاق نیز روی داد.

بازسازی-خارجی-موزه

به این مطلب علاقه داشتید؟

میانگین امتیازها ۱ / ۵. تعداد افراد امتیاز دهنده: ۱

اولین نفر باشید که برای این مطلب امتیاز ثبت می کنید.

شاید به این مطالب هم علاقه داشته باشید

Comments are closed.